Livingagro ICT Platform

Η λεκάνη της Μεσογείου είναι ένα από τα 25 παγκόσμια 'hotspots' της βιοποικιλότητας, με περισσότερα από 25.000 φυτικά είδη και 770 είδη σπονδυλωτών. Καλύπτοντας περίπου 75 εκατομμύρια εκτάρια σε 25 χώρες γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου, τα μεσογειακά δάση αποτελούν σημαντικό πόρο οικοσυστημάτων. Τα μεσογειακά δάση προσφέρουν πολλές ευκαιρίες για ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η παραγωγή ξυλείας και φελλού, η συλλογή διαφόρων φυτών, το κυνήγι, οι εκδρομές, καθώς και η βοσκή ζώων.

Τα βοσκοτόπια στα δάση είναι συστήματα χρήσης γης που ενσωματώνουν την ξυλώδη βλάστηση με τα ζώα, δημιουργώντας μια στενή σύνδεση μεταξύ της οικονομικής δραστηριότητας και του φυσικού περιβάλλοντος. Μερικά από αυτά τα βοσκοτόπια αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες ενότητες τοπίου, όπως το Dehesa στην Ισπανία και το Montado στην Πορτογαλία, που καταλαμβάνουν περίπου 7 εκατομμύρια εκτάρια της Ιβηρικής Χερσονήσου, και τα ελληνικά Φρύγανα, ένα μακκί που διαχειρίζεται τη βόσκηση και τις περιστασιακές πυρκαγιές, που καλύπτει περισσότερα από 1.000.000 εκτάρια, και το Pascoli arborati στην Ιταλία, όπου περίπου 1.300.000 εκτάρια γης ενσωματώνουν δέντρα με την κτηνοτροφική παραγωγή.

Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΒΟΣΚΟΤΟΠΙΑ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ.

Τα βοσκοτόπια δασικών εκτάσεων διαδραματίζουν σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό ρόλο, παρέχοντας αγροτική απασχόληση και μια σειρά από υπηρεσίες του οικοσυστήματος. Στο πλαίσιο ενός σοβαρού κινδύνου εγκατάλειψης στην ενδοχώρα, η αξιοποίηση αυτών των συστημάτων δασικών βοσκοτοπίων περιλαμβάνει μια καινοτόμο προσέγγιση διαχείρισης και την συνειδητοποίηση των πολλαπλών ρόλων που διαδραματίζουν. Αναγνωρισμένο για τη βιοποικιλότητα και την πολιτιστική του σημασία, αυτό μπορεί επίσης να ονομαστεί αγροδασοπονία υψηλής φυσικής και πολιτιστικής αξίας (HNCV). Η βόσκηση σε δασικές εκτάσεις της Μεσογείου μπορεί να είναι χρήσιμη για τη μείωση του κινδύνου πυρκαγιάς, την αύξηση της δέσμευσης άνθρακα, τον μετριασμό του μικροκλίματος και τη μείωση της διάβρωσης του εδάφους και της έκπλυσης θρεπτικών ουσιών σε σύγκριση με τη συμβατική δασοπονία. Αν και ορισμένες παραδοσιακές πρακτικές και προϊόντα έχουν εγκαταλειφθεί, πολλές δασικές εκτάσεις συνεχίζουν να παρέχουν πολλαπλά ξυλώδη και μη φυτικά προϊόντα και τρόφιμα υψηλής ποιότητας. Ορισμένες από τις πολιτιστικές αξίες αυτών των δασικών συστημάτων μπορούν επίσης να αποδεχτούν μέσω του τουρισμού και των τοπικών εκδηλώσεων. Ωστόσο, παραμένει πολιτική πρόκληση να μεταφραστούν πλήρως οι θετικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των βοσκοτόπων σε οικονομικά και κοινωνικά οφέλη για τους αγρότες και τους ιδιοκτήτες γης, προκειμένου να αποφευχθεί η εγκατάλειψη της υπαίθρου και οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι.